ذکر حسین منصور حلاج رحمة الله علیه :

(کتاب صوتی تذکرة الاولیاء )

ابوالمغیث عبدالله بن احمد بن ابی طاهر مشهور به حسین بن منصور حلاج ، صوفی ، شاعر و عارف ایرانی قرن سوم هجری بود . او در ۲۴۴ هجری به دنیا آمد. به خاطر عقایدش عده‌ای از علمای اسلامی آموزه‌هایش را مصداق کفرگویی دانسته ، او را به اتهام صوفی بودن و به اتهام زندقه نه سال زندانی کردند و سرانجام  برپایهٔ تفسیر فقهی خدا-انگارانه تکفیر کردند و حکم به ارتدادش دادند . قاضی شرع بغداد به دستور ابوالفضل جعفر مقتدر ، خلیفه عباسی حکم اعدامش را صادر کرد و در ذیقعده سال ۳۰۹ هجری قمری به جرم  کُفرگویی و الحاد ،  در میدانی نزدیک دجله در بغداد ، پس از شکنجه و تازیانه در ملاعام به دار آویخته شد . سپس سلاخی‌اش کردند و دست و پا و سرش را بریدند و پیکرش را سوزاندند و خاکسترش را به رود دجله ریختند .

جمله معروف « انا الحق» ؛ ( من حقیقت هستم) از اوست .

گزیده ای از ذکر جناب حسین منصور :

…..بعد از آن عزم مکّه کرد ، و دو سال در حرم مجاور گشت . چون بازآمد ، احوالش متغیّر شد و آن حالت به رنگى دگر مبدّل گشت ، که خلق را به معنى مى خواند و کس بر آن وقوف نیافت تا چنین نقل کنند که او را از پنجاه شهر بیرون کردند و روزگارى گذشت بر وى که‏ از آن عجب‏تر نبود .

و او را حلاج از آن گفتند که یک‏بار به انبارى پنبه برگذشت . اشارتى کرد ، در حال دانه از پنبه بیرون آمد و خلق متحیّر شدند .

نقل است که در شبانروزى چهارصد رکعت نماز کردى و بر خود لازم داشتى .گفتند: در این درجه که تویى ، چندین رنج چراست؟ گفت:  نه راحت در کار دوستان اثر کند و نه رنج. دوستان فانى صفت باشند که‏ نه رنج در ایشان اثر کند و نه راحت.

نقل است که در پنجاه سالگى گفت که: «تا کنون هیچ مذهب نگرفته‏ ام امّا از هر مذهبى آنچه دشوارتر است بر نفس اختیار کردم . تا امروز که پنجاه‏ ساله‏ ام ، نماز کرده‏ ام و به هر نمازى غسلى کرده ….

….نقل است که درويشي در آن ميان از او پرسيد که: عشق چيست؟ گفت: امروز بيني و فردا و پس فردا. آن روزش بکشتند و ديگر روز بسوختند و سيوم روزش به باد بر دادند ، يعني عشق اين است . خادم در آن حال از وي وصيتي خواست گفت: «نفس را به چيزي که کردني بود مشغول دار و اگر نه او تو را به چيزي مشغول گرداند که ناکردني بود »…..

………….

مدفن جناب منصور حلاج ، بغداد :