نام نیکوی خداوندی ” الباقی“
چو سلطان عزت علم بر کشد
جهان سر به جَیب عدم برکشد
هر موجودی که در زمان است با خودش برابر نیست ، پس متغیر است . زمان فانی کننده است …
“الباقی” یعنی وجودی که هستی اش مستمر و همیشگی است . ذات او واجب الوجود است و فنا و نیستی در او راه ندارد و عدم از برای او از محالات است . به جز ذات پروردگار همه فناپذیرند …..
اوست باقی و دگرها همه در وی فانی
اوست در جمله نمودار کسی دیگر نیست
